Samaël is de kwaadaardige, jaloerse Schepper god, die het ‘zichtbare’ universum, de hemel en de aarde, gemaakt heeft, inclusief de mens. Deze Wereldbouwer wordt daarom ook wel “demiurg” genoemd. Hij is de Hoofd Archont, die in zijn arrogantie beweert dat er “geen God buiten hem is”. Daardoor werd hij ‘god der blinden’ genoemd vanwege zijn onwetendheid omtrent de Onvergankelijkheid, die boven hem is. Samaël bedient zich van vele namen. Hij openbaart zich o.a. als

– Jahweh, de oudtestamentische Schepper, die hem door de meeste christenen als de enige ware God beschouwen; ook Jehova genoemd

– Allah voor de moslims

– Demiurg voor de gnostieken;
1) Middelaar tussen god en lagere sferen, Scheppergod, Wereldbouwer, Wereldbouwmeester.
2) Bovennatuurlijk, maar onzuiver wezen dat volgens de Gnosis de aardse werkelijkheid schiep.

– Beëlzebub of satan in het nieuwtestamentische gedeelte van de Bijbel

– zogenaamde opgestegen ‘meesters’ en nog een variëteit aan gechannelde entiteiten volgens de New Age aanhangers.

– engel des Lichts, de oude slang, de draak, Kali als een van de vele namen uit de Oosterse filosofie, Heer der kwade machten, god dezer wereld, enz.

Om zoveel mogelijk zielen gevangen te houden splitst de corrupte demiurg haar Archonten in twee ogenschijnlijk tegengestelde teams: het Duister versus het (valse) Licht. Voor de demiurg is het belangrijk dat we hem of één van zijn agenten aanbidden, ongeacht bij welk team ze horen.
Het zijn entiteiten uit het astrale (zie bij Archonten) die zich voordoen als lichtwezens. Sommigen werken voor het duistere team, andere voor het valse, lichtteam; maar allemaal spelen ze voor de corrupte demiurg die de baas is over hen. Dit is in essentie het geheim van de Archonten: het zijn niet alleen demonische wezens, maar ook de zogenaamd opgestegen meesters en aartsengelen.

Archonten kunnen alleen overleven door de energie van zielen te oogsten die steeds opnieuw moeten reïncarneren. De dualiteit tussen het duister en het licht is gecreëerd om de grootst mogelijke hoeveelheid zielenenergie te krijgen. Mensen dienen als ‘accu’ om de demiurg van energie te voorzien. De ‘goede’ zielen kiezen het team van het (valse) licht en de ‘slechte’ zielen de donkere kant, maar onbekend voor de meeste van deze zielen is dat zij allen hetzelfde systeem dienen. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille.

Om het dualiteit-spel spannend te houden heeft de demiurg voor de deelnemers van beide zijden initiatiepaden ontwikkeld, waarlangs zij kunnen ascenderen naar andere dimensies van verschillende dichtheid. Dit geeft hen het gevoel dat ze iets hebben gepresteerd. In feite dwalen ze alleen rond door een doolhof van demiurgische illusie. De aardse spelers, mensen op de hoogste niveaus van de hiërarchieën, weten dat ze acteren in een egoïstisch systeem dat alleen zichzelf dient; maar ze vinden het prima, omdat ze macht kunnen uitoefenen en de energie van aanbidding ontvangen van de zielen op de lagere treden van de ‘bewustzijnsladder’.