De Aeonen of Engelen, min of meer verzelfstandigde Deugden of Krachten van de Oervader (met namen als Diepte, Zwijgen, Wijsheid, Kracht, Logos, Grens, e.d.) Die vormen samen het Pleroma, de Volheid Gods.

De ‘Reële wereld’ wordt verdeeld geacht in 7 gebieden of sferen.

Onderaan in die hiërarchie van 7 sferen zitten de tegenspelers: de demiurg en de Archonten. Zij binden de mens aan de zichtbare schepping; de Reële wereld. Die schepping is het werk van de demiurg (demiurgos = wereldschepper). Hij is verantwoordelijk voor de kwade wereld waarin we leven, voor ons miserabele lot op aarde, voor de gevangenschap van de mensenziel in het lichaam. De demiurg laat de arme zielen in duisternis verkeren en steeds maar naar andere lichamen reïncarneren, totdat ze wellicht ooit door Kennis verlost worden.

Boven de zwarte lijn is het bestel van het Pleroma, de goddelijke wereld, dat buiten de Reële wereld (= matrix) is.

“Nietig is wat zich heeft losgemaakt en ‘wereld’ werd. (onder de lijn)
Maar het Al ligt in God besloten. Het kwam niet tot bestaan, het was altijd”.

– Verhandeling over de Opstanding –