Niemand verantwoordelijk
“Er is de afgelopen twee jaar te veel gebeurd om nu opgelucht adem te halen. Duizenden ouderen zijn onder de meest erbarmelijke omstandigheden in zorginstellingen gestorven, en niemand is daarvoor verantwoordelijk.
Ook is niemand verantwoordelijk voor de vreemde oversterfte in de laatste maanden van 2021. En ook is niemand verantwoordelijk voor de bijverschijnselen van de vaccins, die in uniek korte tijd zijn ontwikkeld en aan de wereldbevolking werden opgedrongen – normaal duurt zo’n ontwikkeling vijf tot tien jaar.

Mogelijke andere oplossingen genegeerd
Het tragikomische theater van de mondkapjes, die volstrekt ondeugdelijk zijn om een virus als Covid-19 te filteren, is ook zonder verantwoordelijken opgevoerd. Zelfs een laboratorium in Wuhan, waar virussen gevaarlijker werden gemaakt, was niet verantwoordelijk: het waren die verdomde vleermuizen.

Dat het anders had gekund, was al lang bekend. Mijn eigen houding veranderde sterk toen ik in april 2020 berichten las van epidemiologen en andere wetenschappers die opriepen geen lockdown toe te passen. Zij vroegen om een aanpak die met name gericht was op risicogroepen zoals oudere patiënten met meerdere onderliggende aandoeningen, op mensen met verzwakte afweer.
Zij beweerden dat de samenleving open moest blijven omdat de schade voor ouderen en jongeren vele jaren zou aanhouden. Zij wezen erop dat uitgerekend de minder bedeelden in de samenleving de klappen zouden krijgen. Het virus was met name gevaarlijk voor zestigplussers, voor sociaal zwakkeren, voor leden van minderheden. Covid-19 overviel niet iedereen in gelijke mate.

Gerenommeerde wetenschappers op zijspoor gezet
Deze specialisten werden veroordeeld en verdoemd; veel media volgden uitsluitend het perspectief van de World Health Organization en nationale gezondheidsautoriteiten. Er was geen ruimte voor dissidente stemmen. Waarom niet?

Het was al snel duidelijk welke delen van de samenleving extra bescherming nodig hadden, maar in plaats daarvan werd een ander theater opgevoerd, ook tragikomisch: de dagelijkse stand van het aantal bezette ic-bedden.
De gedachte dat er ingegrepen kon en moest worden voordat mensen überhaupt in het ziekenhuis belandden, was niet aan de orde, tenzij het om lockdowns ging en andere bespottelijke ingrepen als mondkapjes, afstand houden, gezinnen in hun huis opsluiten, en vooral: het wachten op het wonder van de vaccins.

Twijfelachtige rol van Big Pharma
Big Pharma liet zich van zijn beste en slechtste kant zien. Dit was de grootste kans op onwerkelijke winsten in de geschiedenis van de bedrijfstak, waar ontegenzeggelijk briljante mensen werken.
Maar: volgens de Amerikaanse gezondheidsautoriteiten mogen we niet de documenten zien die verslag doen van de Research & Development van, onder meer, Pfizers vaccin. De autoriteiten gaven Pfizer 75 jaar de tijd om de 450.000 pagina’s die betrekking hebben op het Pfizer-vaccin te openbaren. Een rechter heeft onlangs geoordeeld dat dat binnen acht maanden moet, maar Pfizer en de autoriteiten verweren zich daartegen en hebben beroep aangetekend.
Waarom dat verweer?

Wat mogen onze ogen niet zien?
Er zijn duidelijk veel meer gevallen van myocarditis, een ontsteking van de hartspier. Er zijn vele andere bijwerkingen geconstateerd. Onder normale omstandigheden waren al die gevallen aanleiding geweest om het vaccineren te staken, maar nu niet. Veel media speelden daarin een kwalijke rol. In plaats van het traditioneel kritische volgen van Big Pharma – die bedrijven hebben de mensheid veel goeds gebracht, en zo nu en dan ook behoorlijk wat ellende – volgden de meeste media braaf de microbiologen en managers die opeens mochten genieten van hun status als lid van de verheven klasse. Zo nu en dan hoorden we dat leden van de virologische klasse meerdere petten droegen, verbonden waren aan laboratoria die tests uitvoerden, of aan bedrijven die apparatuur leverden.

We moesten ook vaststellen dat er organisaties waren die de mondiale paniek leken te versterken, aangezien zij visioenen hadden over een toekomstige mensheid die zich zou hullen in jute en gras zou eten – ik overdrijf een beetje: het gaat om het groene paradijs dat de aristocratische romantici van de 18e en 19e eeuw voor zich zagen als reactie op het walmende succes van de Industriële Revolutie. De pandemie was een eerste aanzet tot transformatie van de mensheid. Weg met mobiliteit, weg met overvloed en vervuilende gektes als festivals en theaters, en terug naar de zuivere eenvoud van het leven met de seizoenen, behalve voor de elites zelf.

Monomane focus
Nee, ik ben niet opgelucht. Wat ik had gelezen, hadden Mark Rutte en Hugo de Jonge, of hun adviseurs, ook kunnen lezen: er waren duizenden onafhankelijke wetenschappers die lockdowns en de monomane focus op vaccins afwezen.

We zagen iets unieks: medicijnen werden verpolitiekt. Wie hydroxychloroquine of Ivermectine, twee uiterst succesvolle medicijnen, aanprees, was fascist en/of racist. Tot de vaccins werden toegediend, werd mensen met symptomen aangeraden thuis te blijven en af te wachten of ze gevaarlijk ziek werden. Alle nadruk lag op vaccinatie.
Vorige week las ik over een onderzoek uit 2020 naar hydroxychloroquine door Nederlandse ziekenhuizen. Het was een uitermate positief onderzoek dat schreeuwde om vervolgonderzoeken; het werd snel onderdrukt en afgevoerd. De leden van het onderzoeksteam willen er niet over praten.
Opgelucht? Nah – ik wil nu weten wat er achter de schermen speelde.”

Bronvermelding:
https://www.telegraaf.nl/watuzegt/320114427/wat-mogen-onze-ogen-niet-zien?fbclid=IwAR2mMlt0M7T9UEX5FCEycfaKUeaBiyQxOUyN_UsL-UChWz_pvRhVz5-D-NA