Inleiding
Rebecca Sommer werd als een gevierde mensenrechtenactivist beschouwd. Al vele jaren vóór de vluchtelingengolf van 2015 was ze als zodanig actief met de gedachte dat de mensen die hier kwamen echte vluchtelingen waren en dat ze blij waren op een veilige plek te zijn.
In 2012 grondvestte Rebecca Sommer de werkgroep voor vluchtelingenhulp Arbeitsgruppe Flucht + Menschen-Rechte (Werkgroep Asiel + Mensenrechten).
In 2015 had haar NGO-organisatie al bijna 300 vrijwilligers in dienst die Duitse cursussen aan de nieuwkomers gaven.

De ontnuchterende realiteit
“Dus ik dacht dat ze bereid zouden zijn zich aan te passen aan hun nieuwe omgeving hier en geïntegreerd te worden. Maar na verloop van tijd werd ik stap voor stap wakker voor een onaangename waarheid.
Er waren zoveel verschillende aanwijzingen die op deze conclusie wezen dat ik ze gewoon niet langer kon negeren. Zeker een van de beslissende keerpunten was wat er gebeurde op oudejaarsavond 2015 in Keulen. Toen moest ik eindelijk voor mezelf toegeven dat dat soort gedrag kenmerkend is voor de overgrote meerderheid van de moslims die ik dagelijks zag.
Ik dacht dat hun middeleeuwse gedachtegoed in de loop van de tijd zou veranderen, maar nadat ik had gezien dat deze toestanden zich bleven herhalen en ik goed observeerde wat er om me heen gebeurde, als vrijwilligster, moest ik aan mezelf toegeven dat islamitische vluchtelingen zijn opgegroeid met waarden die totaal verschillend zijn. Ze hebben vanaf hun kindertijd een hersenspoeling ondergaan en zijn totaal geïndoctrineerd door de islam en zijn absoluut niet van plan om onze waarden over te nemen. Erger nog, zij beschouwen ons, ongelovigen, met minachting en arrogantie.
Het was een schokkende gewaarwording toen ik merkte dat deze mensen die ik had geholpen, die samen met mij aten, dronken, dansten en lachten, en met mij, degene die niet bidt, die niet naar de moskee gaat, die Ramadan niet respecteert, mij ‘die stomme Duitse hoer’ noemden, terwijl ze mijn eten aten en in mijn tuin zaten”, aldus Sommer.

Botsing van culturen
“Ik had groot vertrouwen in onze Europese en westerse waarden van vrijheid en gelijkheid, en ik dacht naïef dat niemand ooit het oneens zou kunnen zijn met deze waarden of weigeren ze aan te nemen. Maar na terugblikken op jaren van dergelijke terugkerende ervaringen in mijn werk als vrijwilliger, moest ik toegeven dat, voor zover moslimvluchtelingen gaan, ze zijn opgegroeid met compleet andere waarden dan de onze, dat ze sinds hun jeugd gehersenspoeld en geïndoctrineerd met de islam zijn en de meeste van hen zijn niet van plan onze waarden over te nemen – erger nog, ze kijken neer op ons, ongelovigen, met een diepe minachting”.

De cultuur tegenstelling benadrukt
“En bovendien, nadat ze hier zijn aangekomen, vallen velen van hen in de tentakels van fundamentalistische imams, vertegenwoordigers van de politieke islam (geïmporteerd uit Turkije, Saoedi-Arabië, Iran enz.), die hun fundamentalistische neigingen aanmoedigen, zeggen dat ze ons, ongelovigen, moeten vermijden en onze manier van leven; zij verbieden hen om onze kijk op de wereld en onze wetenschappelijke prestaties te accepteren. En helaas heeft de Duitse regering de controle over de situatie volledig verloren”.

Een teleurstellende ontdekking
“Een voorbeeld dat mijn ogen opende, gebeurde in 2016, toen ik de waarheid ontdekte over een bepaalde groep vluchtelingen waar ik al lang voor zorgde. Tegen die tijd waren ze allemaal mijn vrienden geworden. Ik hielp hen door de asielprocedures te komen, ik regelde met overheidsinstanties voor hen, vond appartementen voor hen, meubels, computers, fietsen, kleding, training, cursussen, banen en beurzen en bracht talloze uren van mijn eigen tijd door met hun individuele gevallen.
Er kwam een ​​tijd dat ik me eindelijk realiseerde dat deze mensen me bedrogen. Ze oefenden taqyyia met mij uit. Ze hadden me voor de gek gehouden. Het was een grote teleurstelling. Maar ik was gewaarschuwd voor deze bedrieglijke islamitische taqyyia-praktijk door Arabieren en door Koerden, door mensen die niet alleen uit oorlogsgebieden waren ontsnapt, maar ook uit moslims onderling (tussen soennieten en sjiieten) waren ontsnapt”.

De taqyyia-praktijk komt erop neer dat gelovigen, die voor hun veiligheid vrezen door ongelovigen, zich vriendschappelijk mogen opstellen jegens de ongelovigen. Deze vriendschap mogen zij aan de buitenkant tonen, maar nooit van binnen voelen. “Maar ik negeerde wat ze me vertelden” aldus Sommer.

Vrijwilligers worden zo veel mogelijk vervangen
“Helaas hebben veel vrijwilligers soortgelijke ervaringen gehad als die van mij, dus uiteindelijk stopten ze met dit werk. Echter hun vervangers, de beginners, zijn soms net zo naïef als ik ooit was. Maar in tegenstelling tot wat de media ons vertellen, is het aantal nieuwe vrijwilligers aanzienlijk afgenomen”.

Tegenwoordig zijn veel van degenen die dit soort werk, wat Rebecca als vrijwilliger deed, geïnstitutionaliseerd en verdienen ze goed geld met hun werk. Van hen zult u niets over teleurstelling horen, het zou niet in hun belang zijn. “Maar ik had deze waarschuwingen altijd genegeerd”.
Ze erkent ook dat deze moslimmigranten, door hun grote aantal, een ernstige bedreiging vormen voor de Duitse manier van leven, en dat dit erger zal worden met gezinshereniging.

Desillusie onder vluchtelingen en de gevolgen
“De meesten van hen hebben nog steeds geen baan en velen spreken nog steeds alleen gebroken Duits. Bovendien hebben ze weinig Duitse vrienden of helemaal geen. Anderen wendden zich zelfs tot misdaad of raakten geradicaliseerd. Of bijvoorbeeld, kom ik er later achter, dat ze al-Nusra of ISIS-jagers waren geweest die nog steeds die organisaties bewonderen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen – de enkelen die een baan hebben en goed Duits spreken – maar de meesten van hen houden de zogenaamde ‘hoofddoek in hun hoofd’, zij houden hun superioriteit omdat ze moslims zijn, die ondraaglijke minachting voor ons”.

Veranderde instelling
“Daardoor ben ik al mijn toewijding kwijtgeraakt. Ik ben niet langer bereid om moslims te helpen die patriarchale ideologie verheerlijken. Nu begrijp ik hoe ze denken. Ik ga door met mijn lopende zaken, maar ik accepteer alleen nieuwe als de betrokken vluchtelingen mij echt lijken, namelijk degenen die echt een goede reden hadden om naar dit land te komen, naar een seculiere staat waar vrouwen en mannen gelijk zijn in de ogen van de wet, waar we varkensvlees kunnen eten en zelfs naakt op het strand kunnen zonnebaden als we daar zin in hebben. Deze vrijheid is kostbaar en zeer kwetsbaar. Denk maar aan de menigte mensen die plotseling het land binnenstromen, een ‘hoofddoek in hun hoofd’ dragen, en alles hier veranderen omdat ze met zoveel zijn. We kunnen de effecten al zien. Nu ben ik heel voorzichtig en uiterst wantrouwend geworden. Ik denk dat degenen, die zich niet bij ons aanpassen, naar een (ander) moslimland moeten gaan en daar asiel of werk en een beter leven moeten zoeken, in plaats van te proberen hun vrouwenrechtelijke, middeleeuwse waarden aan ons op te leggen, wat op de lange termijn gewoon ons allemaal zal schaden”.

Werkelijke asielzoekers zijn het waard om geholpen te worden
“Nu help ik dus vooral vrouwen en religieuze minderheden. Mensen die gedwongen werden moslimlanden te ontvluchten: politieke vluchtelingen, journalisten en moslims die hun geloof hebben opgegeven en als gevolg daarvan worden vervolgd. En zoals ik al zei, ben ik bijzonder blij om vrouwen te helpen. Omdat hier in Duitsland veel vrouwen financiële zekerheid hebben gevonden, willen ze nu scheiden van hun man. Ze waren met geweld getrouwd en een leven lang werden ze gedwongen te dienen met een glimlach die ze innerlijk haatten. Veel van deze islamitische huwelijken worden gekenmerkt door psychologisch geweld en verkrachting. Vrouwen hebben geen menselijke waarde, ze worden beschouwd als seksuele objecten in plaats van partners, ze zijn niet meer dan werkpaarden en geboortemachines. Dat is hun rol in het leven als goede moslimvrouwen. Net zoals de meeste moslimmannen ons niet respecteren, behandelen ze hun vrouwen met minachting. Niet allemaal – ik ken ook erg liefhebbende paren – maar de meeste van hen.
Hetzelfde geldt voor moslims met Duits staatsburgerschap. Het is de islam die hen deze houding leert. Daarom waarschuw ik je er nu meteen voor. Ik heb er genoeg van gezien, gehoord en ervaren. Ik weet waar ik het over heb”.

 Wegkijken en negeren is geen optie meer
“De meeste Europeanen kennen het woord taqiyya niet. Mensen die u proberen te waarschuwen voor deze vorm van religieus gerechtvaardigde oneerlijkheid, worden routinematig gestigmatiseerd als racisten, zelfs als ze zelf uit dezelfde regio’s en culturele achtergrond komen als de immigranten die we vluchtelingen hier in Duitsland noemen. Taqiyya betekent ‘bedrog’.
In bepaalde situaties mogen moslims leugens vertellen aan niet-moslims. Er zijn verschillende soorten leugens die zijn toegestaan ​​in de omgang met niet-moslims. Een moslim mag misleiden en liegen tegen een niet-moslim, moreel gezien is het niet beschamend, zolang het bedrog zijn interesse of de interesse van de Ummah-gemeenschap bevordert. Hij hoeft zich er niet voor te schamen. Om de voordelen van de ongelovige te verkrijgen, mogen ze vriendschap of liefde veinzen, zolang ze het niet echt in hun hart menen”.

Ernstige naïviteit van de politiek
“Taqiyya bevrijdt moslims van elke verantwoordelijkheid jegens ongelovigen – ik waarschuw vrouwen die betrokken raken bij de omgang met moslimmannen! Maar ik waarschuw vooral onze politici die overeenkomsten sluiten met islamitische verenigingen, want dankzij taqiyya zijn ze niet gebonden aan enige eed, zelfs geen eed in Allah’s naam, omdat Allah zijn gelovigen al van tevoren heeft vrijgelaten en zij kunnen zweren tegen ongelovigen. Er is maar één voorwaarde: een leugenaar moet vast in de Koran en in Allah geloven.
Taqiyya laat zelfs een moslim toe te doen alsof hij geen moslim is. Hij mag alles zeggen en doen om te misleiden, zolang het bijvoorbeeld helpt bij het winnen van iemands vertrouwen. Of het vertrouwen van een land. Denk je nu eens in met wat voor soort religieuze ideologie we te maken hebben!
 Taqiyya, denk ik, komt van het sjiisme, maar het wordt ook door soennieten gebruikt, ook al ontkennen ze het.  Taqiyya laat hen zelfs toe om haram (onzuiver) voedsel te eten, of zich voor te doen als atheïsten. Dus u moet zich ervan bewust zijn dat het vertellen van onwaarheden aan niet-moslims niet als verwerpelijk wordt beschouwd in moslimlanden. Dientengevolge stuiten vertrouwende Duitse vrijwilligers op een cultuur die ze gewoon niet kunnen bevatten”.

Illustratieve voorbeelden uit Rebecca’s  praktijk
“Vooral in het vrijwilligerswerk van vluchtelingen merk je na een tijdje dat veel vluchtelingen, natuurlijk niet allemaal, maar veel te veel van hen, je manipuleren door bedrog om zoveel mogelijk hulp van je te krijgen als ze kunnen, en vooral hulp die met toewijding wordt gegeven.

Het belangrijkste feit is dat ze in werkelijkheid extreem religieus zijn en het verborgen houden hoe diep ze ons waardesysteem en onze samenleving verwerpen.  Allen vertellen gelijksoortige verhalen zoals: dat ze medicijnen, rechten of informatica studeerden, dat hun ouders dood zijn en dat hun minderjarige broers sterven van honger in de straten van Turkije en dat we hen moeten helpen om ze hierheen te brengen, of zelfs dat hun hele familie stierf in een oorlog. En wij moeten deze man – die zichzelf redelijk modern in uiterlijk en voorkomen presenteert – helpen zijn geliefde vrouw en kinderen hierheen te krijgen.
Plots verschijnen tantes, ooms en ouders in Duitsland, en plotseling telt het hele overleden gezin 15 mensen en bezit het drie appartementen. De jongere broer arriveert en in tegenstelling tot wat ze je vertelden, blijkt hij helemaal niet weerloos, maar was hij eigenlijk een vechter met Al Nusra in Syrië. De ouders zijn helemaal niet dood, zo blijkt, maar wonen veilig in Turkije, en de oudere broer is allesbehalve een gematigde moslim.
Of je ontdekt dat zijn diploma vals is. Of dat, hoewel zijn familie arm is, ze in een veilig deel van Syrië wonen en de echte reden, dat ze naar Duitsland kwamen, was om hun levensstandaard te verbeteren.
En, na een succesvolle familiereünie, vraagt ​​de zogenaamd gematigde echtgenoot jou om hem te helpen zijn tweede vrouw en de kinderen die zij bij zich heeft over te brengen. Op een dag arriveert de vrouw. Hij had jou verteld hoeveel hij van haar houdt en hoe verlicht en modern ze was, maar dan verschijnt ze volledig gesluierd en begint ze jou te vertellen hoe ellendig ze is omdat hij haar slaat en zo meer.
Ik heb geleerd van dergelijke ervaringen. Voor moslims is het uitbuiten van naïeve mensen – wat voor hen hetzelfde is als zwak zijn – niet iets dat als slecht wordt gezien”.

Wees realistisch en kijk
“Het feit is dat in deze door de islam gedomineerde cultuur de wet van de sterkste telt. En als je iemand helpt, gewoon uit medeleven, dan stemt dat niet overeen met zijn wereldbeeld. Voor de meeste moslims maakt die behulpzaamheid jou tot een zwakkeling. En zo zien zij ons – als idioten, als een gevallen samenleving van zwakkelingen.
De meeste Europeanen kunnen dit niet begrijpen omdat het niet overeenkomt met onze hervormde, verlichte, christelijk-humanistische waarden waarop onze cultuur is gebaseerd.
Natuurlijk ken ik veel individuele uitzonderingen! Ik vind het belangrijk om in de omgang met moslims voor iedereen toegankelijk te zijn, en dat ben ik nog steeds. Ik heb ook moslimvrienden. Als je echter inconsistenties begint op te merken in hun verhalen, of in de manier waarop ze handelen, kun je maar beter voorzichtig zijn, vanwege taqiyya”.

Gevolgen van de ongebreidelde immigratie
Deze Berlijnse vrouw durft op oudejaarsavond niet meer alleen naar buiten te gaan, en ze is al vijf keer aangevallen door Arabisch sprekende mannen.
Ze denkt dat het al te laat is voor Duitsland, en ze is van plan om te emigreren, voordat ze met pensioen gaat. Politieke islam is overal aanwezig, ook in de regering, in politieke partijen, in de politie en op scholen. Vanwege gezinshereniging zullen miljoenen extra moslimmigranten komen. In de Duitse hoofdstad waar ze woont, worden hele districten al gedomineerd door de moslimgemeenschap, die een parallelle samenleving vormt.
Toen de mensenrechtenactiviste de gedwongen bekeringen tot de islam in Indonesië wilde veroordelen, werd haar account geblokkeerd . . . . .

Dit artikel is verkort door mij weergegeven. Lees hier voor de bron van dit artikel en uitgebreider info.