Inleiding
“Het was Gods bedoeling dat de mensen hem zouden zoeken en hem al tastend zouden kunnen vinden, hoewel Hij niet ver is van een ieder van ons”.
Het Bijbelse citaat vervolgt: “God slaat echter geen acht op de tijd waarin men hem niet kende, maar roept nu overal de mensen op om een nieuw leven te beginnen, want hij heeft bepaald dat er een dag komt waarop hij een rechtvaardig oordeel over de mensheid zal laten vellen door een man die hij voor dat doel heeft aangewezen. Het bewijs dat het om deze man gaat, heeft hij geleverd door hem uit de dood te doen opstaan.”

De mens is een religieus wezen
Het duistere Vissentijdperk van individualiteit, macht en rationaliteit ligt achter ons en de daaraan verbonden kwaliteiten van die periode, die in de jaren van Jezus’ leven begon. Met de intrede van het Aquarius- of Waterman tijdperk zijn de communicatie mogelijkheden en -middelen sterk toegenomen.

Het Aquarius tijdperk staat ook voor liefde, eenheid, waarheid, bewustzijn,  spiritualiteit en Transformatie. Vanaf de schepping van de mens was de drijfkracht van de evolutie gericht op de ontwikkeling van de mens onder het regime van zijn schepper, die “de Wereldbouwer” of “demiurg” wordt genoemd.

In de perioden voorafgaand aan de tegenwoordige was een neerwaartse kracht, die in het Boek Genesis beschreven staat als “de val van de eerste mens”, werkzaam die het Godsbewustzijn in hen (Adam en Eva en hun nageslacht) steeds meer omhulde met “kleden” van steeds dichter wordende materie (involutie).  De mens wordt een religieus wezen genoemd omdat hij door een god geschapen wezen is, behept met een ridicuul restje herinnering van wie hij van Oorsprong was!

In dit artikel vermeldde ik dat sinds de komst van Jezus Christus op aarde ook het bewustzijn van de mens toebereid werd om de hoge Aquarius vibraties te absorberen en zijn bewustzijn te transformeren.

Pas toen Jezus Christus uit het Koninkrijk van Licht op aarde kwam was er Brood beschikbaar, niet eerder! Sindsdien konden de mensen- die daaraan toe waren- hiervan eten. Hier heb ik de functie van de Wereldbouwer uitgelegd en op zoveel andere plaatsen meer, om de dwaasheid aan te tonen van de anti christelijke indoctrinatie, dat Jezus Christus de Zoon zou zijn van deze jaloerse, bloeddorstige godheid, maar welks verkondiging vele generaties algemeen geaccepteerd en erkend is geweest, en dit nog steeds is!

Nu het Aquariustijdperk is begonnen, wordt de drijfkracht van de evolutie op het hart van de mens gericht. Het bewustzijn wordt gestimuleerd zodat een einde gemaakt kan worden aan ieders persoonlijke involutie.

Het valse licht en het ware Licht
Het valse licht van het geïndoctrineerde, verkeerde evangelie zal ten hoogste in staat zijn om gecultiveerde mensen voort te brengen. Voorgangers prediken over “de zonde te overwinnen” en staan er op voor dat hun kerk tot de Bruid van Jezus behoort.
Maar wanneer er aan het vernislaagje van beschaving gepeuterd wordt, dan wordt al gauw de ware aard van het beestje, de voorganger, zichtbaar.

De scheppingsaarde van de Wereldbouwer is een dialectische wereld, waarin de tegenstellingen elkaar voortdurend afwisselen: kwaad verkeert t.z.t. in goed en andersom.
In die wisselingen wordt de mens door het eeuwig wentelend wiel van Karma en Reïncarnatie vele levens lang net zo lang vermalen totdat hij, moe gebeukt en uitgeput zijn verloren staat gaat beseffen en eindelijk tot bezinning (inkeer) komt.

Hel en hemel zijn straf- en beloningsinrichtingen, die gecreëerd zijn door een kwade god.

Het ware Licht “is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is en de mensen hielden meer van de duisternis dan van het licht, want hun daden waren slecht. Want een ieder, die kwaad bedrijft, haat het licht, en gaat niet tot het licht, opdat zijn werken niet aan de dag komen; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie de waarheid doet, gaat tot het licht, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.”

Met “kwaad bedrijven” wordt niet zozeer iemands kwalijke praktijken bedoeld, maar het menselijke handelen.

De aardse leerschool
In vorige artikelen vergeleek ik de mensheid op aarde met een klas leerlingen van bijv. het voortgezet onderwijs.

Zoals elke leerling zijn ‘verdiende’ plaats in de klas inneemt, zo is ook de mens als karmisch product op de wereld geplaatst. De bedoeling van de klas is dat zoveel mogelijk leerlingen, liefst allemaal, het eindexamen halen.
Er zijn echter altijd wel kinderen bij die de aangeboden lessen niet kunnen/willen oppakken, anderen willen liever zoveel mogelijk ‘in vrijheid’ buiten spelen en weer anderen doen hun best om te slagen. Dit artikel vertelt over zo’n klas dat heden, in de tijd van Aquarius, aan het uitrollen is.

Ik zag enige weken geleden een natuurdocumentaire waarin een aantal leeuwen, een stuk of 5, een buffel of gnoe aan het oppeuzelen waren. De rest van de buffels, wel meer dan 100, stonden erbij te grazen en sommige buffels, die wat dichterbij stonden, keken met enige angst naar dat schouwspel, waar hun soortgenoot door de leeuwen uiteen gereten werd.
Ik dacht bij mijzelf: Ondanks de grote overmacht van de aanwezige buffels voelden de leeuwen zich mogelijk enigszins waakzaam, maar niet eens bedreigd.

De mens zonder Godsbewustzijn is qua bewustzijn gelijk zo’n kuddedier, dat bij het aanzien van het gebeuren schijnt te denken: zolang het mij maar niet gebeurt . . . .

De basishandeling van de mens met al zijn menselijke intellect en verstand is namelijk instinctmatig. De meeste mensen maken zichzelf graag wijs “vrij en zelfstandig” te zijn en deze houding klinkt door in hun visie op het leven, de dingen in de wereld, de maatschappij, de overheid, enz.

In mijn https://www.levensreis.nl/index.php/2024/01/31/zoals-de-vader-is-zo-is-ook-de-zoon/ schreef ik over een soort van “comfort zone” , een veilige haven, die mensen geneigd zijn om voor zichzelf te creëren; het is meer een verkapte vorm van kuddedier gedrag.

De Aquarius impulsen dwingen deze mens t.z.t. hun veilige haven te verlaten en het zal voor allen duidelijk worden waar ieder uiteindelijk werkelijk voor staat.
Kijken wij naar de vele protest oproepen over de menigvuldige, dreigende gebeurtenissen, die aanstaande zijn, dan koesteren velen toch steeds de gedachte: als je maar genoeg mensen mobiliseert, dan verander je het negatieve beleid wel naar een meer positieve.

Zij blijven verre van de door mij herhaalde stelling, dat de mensen van nature, zonder Godsbewustzijn dus, gelijk zijn aan de kuddedieren, die instinctmatig reageren.
Het gros van de mensen zijn m.i. als de buffels, die in het filmpje rond grazen in volstrekte onwetendheid, dat één van hun soortgenoten door de leeuwen wordt verslonden. Andere buffels leken zich meer bewust en keken toe, maar ook zij konden allicht niets doen, want hun instinct liet het niet toe.

En dit is dus aan de hand met allen die geloven dat er op den duur mensen met gezond verstand op zullen staan om de mensheid te leiden naar een meer gelijkelijke verdeling van de welvaart, betere gezondheidszorg, e.d. nadat de demonische elite hun macht is ontnomen; als je maar genoeg mensen weet te mobiliseren dan verander je het beleid wel.

Men blijft geloven in dit soort denkbeelden ondanks de feiten, die deze voortdurend tegenspreken. De oorzaak ligt niet in de macht van het getal, zoals de overmacht van het  aantal buffels in het filmpje laat zien, maar aan het gemis aan Godsbewustzijn van de mensen.
De doorsnee mensen worden bij voortduring misleid en gemanipuleerd door de overheid en gelovigen ondergaan gedwee deze vorm van mishandeling door de kerk. Maar hoewel zij de leeuwen der aarde in aantal verre overtreffen, kunnen zij niets doen: hun bewustzijn, of beter gezegd: hun gemis aan bewustZijn verhindert dat.

Toch waag ik te voorspellen dat binnen afzienbare tijd andere, betere tijden aan zullen komen. Deze zijn echter het gevolg van de afbrekende Aquarius impulsen, die de mensen in het achterliggende tijdperk hebben opgebouwd, en niet, zoals velen zullen veronderstellen, door de menselijke kracht van het gezonde verstand.

De geschapen wereld van de Wereldbouwer is namelijk dialectisch en onderworpen aan de Wet van Vergankelijkheid. De wereld en haar schepper zijn naar menselijke begrippen weliswaar eeuwig, maar niet t.o.v. de werkelijkheid van de goddelijke Geest.

Het Brood voor de Mens
Door van het Brood te eten, die Jezus ons geeft, worden oude patronen en opgeslagen bewustzijnslagen, die stammen uit het Vissentijdperk, geleidelijk aan getransformeerd.

Let eens op, wat Jezus tegen jou zegt, jij, die hetzelfde zegt als de mensen van zo’n 2000 jaren geleden: “Onze voorouders hebben manna in de woestijn gegeten, zoals geschreven staat: “Brood uit de hemel heeft hij hun te eten gegeven.”

Maar Jezus zei: ‘Ik verzeker jullie: niet Mozes heeft jullie het brood uit de hemel gegeven, maar mijn Vader; hij geeft jullie het ware brood uit de hemel. Het brood van God is het brood dat neerdaalt uit de hemel en dat leven geeft aan de wereld.”

“Geef ons altijd dat brood, Heer!’ zeiden ze toen. “Ik ben het brood dat leven geeft,” zei Jezus. “Wie bij Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft zal nooit meer dorst hebben. Maar Ik heb jullie al gezegd dat jullie niet geloven, ook al hebben jullie Mij gezien. Dit is de wil van Hem die Mij gezonden heeft: dat Ik niemand van wie Hij Mij gegeven heeft verloren laat gaan, maar dat Ik hen allen laat opstaan op de laatste dag. Dit wil Mijn Vader: dat iedereen die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en dat Ik hen op de laatste dag uit de dood zal opwekken.”
Er bevindt zich kennelijk een deel onder zijn toehoorders tegen wie Hij zegt: “Maar Ik heb jullie al gezegd dat jullie niet geloven . . . “

Geloven is Weten
Geloven is volgens de Bijbelse maatstaf: Weten.
Onlangs besprak ik het onderwerp over geloven met de schrijver van dit artikel, waarin hij stelt, dat alle geloven van de mensen slechts het overdragen van denkbeelden is. Men blijft in eigen denkbeelden geloven totdat de feiten zich aandienen, of anders gezegd: totdat de eigen denkbeelden achterhaald worden door de werkelijkheid. Op dat psychologische moment is men opgehouden met geloven.

Bij nadere beschouwing moet ik toegeven, dat zijn bewering redelijkerwijs klopt! Want ook Jezus Christus droeg slechts denkbeelden van Licht en Leven over aan Zijn tijdgenoten! Door in Hem te geloven – Zijn denkbeelden over te nemen en het eigen te maken – komt de christen achter de waarheid van het Weten.
Op dat psychologische moment is hij opgehouden met geloven: hij is Wetend geworden.
De feiten dienen zich aan door hetgeen hij waarneemt in de wereld.  Alle denkbeelden die mensen aan elkaar overdragen dienen een bepaald doel; je probeert daar iets mee te bereiken. Althans is dat normaliter de bedoeling. Op basis van de veelheid aan overgedragen denkbeelden d.m.v. allerlei kanalen als internet, media, intermenselijke contacten enz. vormt men zich geleidelijk aan een (denk)beeld, een visie, op de dingen en gebeurtenissen in de wereld en op zijn eigen leven. 

Deze denkbeelden, visie of mening(en) veranderen regelmatig wanneer andere “feiten” zich aandienen; zij kunnen elkaar versterken maar zij  kunnen elkaar ook tegenspreken. De bereidheid om eigen denkbeelden te corrigeren en bij te stellen wordt in de Bijbel sterk aangeraden: “Toets alle dingen en behoudt het goede”. Maar hoe gaat de mens zich gedragen, als hij zijn denkbeeld(en)  ondermijnd ziet worden door overtuigender denkbeelden??

Binnen de matrix is geen zelfstandigheid en geen vrijheid. Men denkt dat te zijn, maar men is dat niet. Deze verworvenheden verkrijgt men alleen buiten de matrix, waar Waarheid de leugens binnen de matrix voortdurend blootlegt.  Zoals eerder gesteld is wereld en mensheid binnengegleden in het tijdperk waar alle onzuiverheden uit het vorige in het volle licht gesteld worden. Allerlei duistere praktijken en plannen worden onbarmhartig in openbaarheid gebracht, zelfs al door de reguliere media.

Maar het gezegde “Eyes are useless, when the mind is blind” blijft op velen van toepassing, zoals dat in Jezus’ dagen ook het geval was. De grootste zonde in de wereld en van de mens is het niet (willen) Weten; on-Wetendheid is ongeloof.

“Want God heeft zijn Zoon niet in de wereld gezonden, opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar om de wereld door Hem te redden. Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld; wie niet gelooft, is reeds veroordeeld, omdat hij niet wilde geloven in de naam van de eniggeboren Zoon van God”.