Inleiding.
Kinderen hebben grenzen nodig, maar de gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom worden grenzen ineens een (racistische) doodzonde als landen en volken deze willen handhaven?

Als de VS en EU willen overleven zal het respect voor onze eigen grenzen en soevereiniteit heel snel hersteld moeten worden.
De Verenigde Staten en Europese Unie stevenen op grootschalige maatschappelijke onrust af, waar de huidige spanningen en polarisatie slechts het begin van zijn.

De grootste fout die in Washington, Brussel en andere regeringssteden wordt gemaakt is te denken dat mensen en bevolkingsgroepen met hemelsbreed verschillende opvattingen gedwongen kunnen worden om met elkaar te integreren.

De al bijna 20 jaar als politieke analist en auteur werkzame Ilana Mercer schrijft dat het cruciaal is dat niet alleen de persoonlijke grenzen worden gerespecteerd, maar ook die van gemeenschappen, volken en complete landen.
Als die zoals nu in de EU en de VS het geval is worden afgebroken is dat een recept voor enorme ellende voor iedereen.

De VS werd en wordt door links en liberaal Europa – in ieder geval tot het aantreden van president Trump – nogal eens aangehaald als het bewijs van succesvolle integratie van verschillende bevolkingsgroepen. Mercer wijst erop dat dit slechts schijn is, en Amerika niet zozeer een land of volk is, maar een economie, waarin de inwoners feitelijk maar één zaak echt gemeen hebben, en dat is de honger naar consumptie.

‘Laten we stoppen met de schertsvertoning dat we één moeten zijn’
Ons eigen land ontaardt steeds meer tot een onherstelbaar gespleten en gefragmenteerd land, vooral na gebeurtenissen die onderstrepen hoe onverenigd het Nederlandse volk onderling is. 

Het “diversiteits” beleid van de Brusselse EU, die aan de regeringen van de Europese lidstaten wordt opgedrongen, is hoofdzakelijk verantwoordelijk dat de maatschappij verandert in een toenemend onbeschaafde samenleving.

“Laten we in naam van eerlijkheid en wederzijds respect stoppen met deze schertsvertoning,” vindt Mercer.

De lijm van nationale eenheid, die de mensen van elke Europese lidstaat met elkaar samenbond is aan het verdwijnen.
Ons land is het thuis van 17 miljoen vervreemde, vijandige individuen, aan het worden, die zo verschillend zijn dat ze elkaar steeds meer wantrouwen.
En ieder jaar laden de elites in Brussel nog eens miljoenen nieuwkomers bovenop deze massa woedende tegenstanders.

Wij delen NIET dezelfde waarden, moraliteit en gewoonten
De Brusselse machthebbers, die de intellectuele productiemiddelen controleren – de scholen, de sociale media, de tv-nieuwszenders, de geschreven pers, de uitgevers, de denktanks, de permanente bureaucratie, enz. – houden vol dat de invoering van een barbaarse cultuur overeenkomt met “wie wij zijn als volk”; dat die onze cultuur verrijkt. Dit is de zoveelste holle leuze, net zoals die over eenheid.

We delen namelijk niet dezelfde waarden, moraliteit of gewoonten. We aanbidden niet dezelfde helden en we breken de historische monumenten van een andere cultuur of godsdienst niet af.

Respect voor individuele grenzen
Mensen worden terecht boos op anderen als ze worden gedwongen om tegen hun wil samen te leven. Signalen van de hiermee gepaard gaande binnenlandse maatschappelijke onrust zijn al duidelijk waar te nemen.

“Een gevoel van veiligheid en soevereiniteit is essentieel voor het gezond functioneren van zowel individuen als volken. De gezonde ontwikkeling van kinderen is gebaseerd op respect voor hun lichamen en hun grenzen” zegt Mercer.

Maar wacht eens even: kinderen hebben wel grenzen nodig, maar de gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom worden grenzen ineens een (racistische) doodzonde als gemeenschappen (/ landen, volken) deze willen handhaven? Waarom is het overschrijden van deze grenzen ineens iets prijzenswaardigs?
En waarom geldt dit alleen voor christelijke landen?

Het fundament voor een vreedzame samenleving
“Een vreedzame samenleving is gefundeerd op vrijwillige samenwerking, niet op gedwongen integratie,” vervolgt Mercer.

Ze geeft het voorbeeld van de christelijke bakker die door links-liberaal Amerika voor het gerecht werd gesleept omdat hij weigerde een huwelijkstaart voor een homostel te maken.

“Laat hem. Er zijn genoeg taartenmakers die hen wel willen helpen. Wat is de moraliteit en milddadigheid van het afdwingen van een dienst door een onwillige dienstverlener?”
Men eist slavernij in plaats van service. Links liberale mensen vinden vaak dat de overheid hier dient in te grijpen.

“Mensen, zoals de christelijke bakker, kwetsen niemand als ze hun goederen niet aan anderen willen leveren. Dat is hun recht. De bakker heeft de zeggenschap over zijn eigen arbeid en bezit. Laat hem met rust.’

“In deze tijd eisen onze oppermeesters in ‘Deep State’ dat zij, omdat wij zo rijk en aangeboren slecht zijn, moeten beslissen wat er moet gebeuren met het leeuwendeel van wat wij verdienen, inclusief dit uitdelen aan de rest van de wereld.”

Dat is totaal niet nodig, want de Amerikanen en daarna de Europeanen zijn met afstand de gulste gevers aan allerlei liefdadigheidsinstellingen, ‘vooral als we die zelf mogen uitkiezen’ en de Europese regelgeving geen inbreuk maakt op onze vrijheid en de natuurlijke rechten, die wij als persoon en op ons bezit hebben, respecteren.

Dit artikel is grotendeels overgenomen van Xandernieuws.