De complexiteit van de wereld waarin wij leven noopt ons om onze levensfilosofie te herijken om er achter te komen of deze voldoet aan de eisen van deze tijd. Heb jij je wel eens afgevraagd hoe het komt dat mensen de vreselijkheden van het leven niet aankunnen en deze daarom liever ontkennen en negeren? De mensen zijn geneigd om weg te kijken van schokkende gebeurtenissen; zij redeneren deze weg omdat de waarheid vaak beangstigender is dan de leugen van de ontkenning. In het algemeen weten wij diep van binnen dat dit negatiegedrag feitelijk niets oplost maar dat we voor die schokkende momenten even ontsnappen aan de confrontatie ervan. Die ontkenning van de werkelijkheid blijft echter in onze herinnering knagen omdat we het vertikken om de waarheid eindelijk eens onder ogen te zien.
De oorzaak van onze gedragingen
Volgens de wetenschap kan het brein verdeeld worden in drie ontwikkelde lagen:
1 de neocortex of het menselijke brein, 2 het limbisch systeem of het emotionele brein en 3 het reptielenbrein, die in de loop van de evolutie zijn ontstaan.
Zoals ik hier eerder vermeldde heeft de schepping van de mens vele tienduizenden en wellicht wel vele miljoenen jaren in beslag genomen om zich van kruipend over de grond te evolueren tot het stadium dat hij door de goden (de Archonten) de kwalificatie “zeer goed” kreeg, zoals wij dit in de wordingsgeschiedenis van de Bijbel kunnen lezen: “God keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was”.
Het reptiele hersendeel – het reptielenbrein – is evolutionair gezien het oudste deel van het menselijk brein. Dit deel stamt uit de tijd dat de mens als dier over de aarde kroop. Dit hersendeel heeft als zodanig dan ook geen enkele connectie met gevoelens en gedachten van de overige hersendelen. Het reptielenbrein reageert instinctief zoals de dieren. In dit ‘asociale’ brein zetelen eigenschappen als overlevingsdrang, competitie en voortplanting.
De doorsnee mens in de maatschappij
Zoals ik eerder aangegeven heb wordt de wereld en haar mensheid aangestuurd door de boze machten in de lucht. Zij worden in het Boek Genesis de ‘goden’ genoemd, die de hemel en de aarde geschapen hebben. Zij beïnvloeden heden onze wereldleiders om de mensen energetisch leeg te zuigen in ruil voor aanzien, macht en rijkdom.
Zoals de boer zijn vee verzorgt vanwege de melk om ervan te leven, zo zorgt de Cabal (ook: Illuminati of Elite genoemd) voor energetisch voedsel voor deze ‘goden’. Op welke wijze zij dit doen verwijs ik jullie graag naar mijn boek Twee Goden.
De basis van het primitieve, menselijke gedrag met de daaruit voortkomende behoefte om te controleren, te willen bezitten, macht uit te oefenen en de territoriumdrift zien wij weerspiegeld in de wereld en in de maatschappij van nu.
Net zomin als de Archonten – onze goden – kunnen voelen of denken zo hebben zij hun maaksel – de mens – ook toegerust met een brein, dat dezelfde eigenschappen bezit en niet kan voelen of denken.
De overlevingsdrang, die in het reptielenbrein van de mens zetelt, maakt dat hij nieuwe informatie, die niet in zijn straatje past, zal verwerpen. Elke verandering kan immers gevaar opleveren dat zijn gevoel van veiligheid en zekerheid ondermijnt; hij vlucht daar voor weg. Zijn voorkeur gaat uit naar het handhaven van zijn oude gewoonten en gedachten.
Deze handelwijze vinden wij terug in de politiek, de religie, de opvoeding, het onderwijs, de gezondheidszorg, en noem maar op. Let maar eens op, hoe moeilijk het is om oude dogma’s en zienswijzen te verlaten en een open oog en oor te hebben voor vernieuwende inzichten!
De ‘gemiddelde’ mens verkeert in een bijna voortdurende, onderdrukte staat van ongerustheid en angst; een doodsangst zou je het kunnen noemen.
Zoals het dier zich veilig en beschermd voelt in de kudde, zo voelen deze mensen zich als makke schapen veilig en geborgen binnen de groep; zij bewaken gezamenlijk hun ‘cultuur’ en houden vreemde invloeden buiten de deur.
Bekijken wij, als voorbeeld van onze samenleving, de vele religieuze stromingen dan is het beeld van het reptiele brein gemakkelijk te herkennen.
Het verlangen naar bezit als (schijn)veiligheid zetelt in het reptielenbrein. In deze wereld wordt macht uitgeoefend over de kudde door bezit en geld. De sekteleiding zorgt ervoor dat deze verstandhouding overeind blijft. Zodra een van de schapen zich verzet, door zich anders te gedragen, dan roept de hele kudde het schaap terug. Wanneer het schaap zich blijft ‘misdragen’ dan wordt het op zeker moment uit de groep gestoten.
Die angst van uitstoting maakt dat men liever binnen de ‘veiligheid’ van de kudde blijft ook al is men het niet altijd eens met de leiding. Binnen de kudde kunnen de gehoorzame schaapjes complimentjes, waardering, aanzien e.d. genieten zolang ze maar geen bedreiging vormen voor degenen, die bovenaan in de hiërarchie staan.
Op het internet is ruimschoots informatie te verkrijgen op welke wijze het overleven van het reptiel-in-ons gebonden is aan status, macht, reputatie, superioriteit, geslachtsdrift, agressie, enz. Vandaar dat ik hier fysiologisch niet te diep in wil gaan op de diverse maatschappelijke terreinen.
De mens als levend wezen
Toen de (dier-)mens zover geëvolueerd en geschikt bevonden was om de ‘bewustzijnssprong’ tot mens te maken werd hem zijn levensadem ingeblazen: “toen formeerde de Here God de mens van stof uit de aardbodem en blies de levensadem in zijn neus; alzo werd de mens tot een levend wezen”.
Het was zo’n 6000 jaren geleden dat toen de menselijke jaartelling begon. In die tijd werd de basis gelegd voor de tweede laag in zijn brein: het limbisch- of emotionele brein. Dit hersendeel maakte hem tot “heerser over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over het vee en over de gehele aarde en over al het kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt”.
Het emotionele brein schenkt ons de mogelijkheid van vrije keuze en emotie. Het reageert trager dan het impulsieve, reptiele deel maar geeft ons wel de mogelijkheid instinctieve impulsen te onderdrukken die tot een ongewenste reactie zouden kunnen leiden.
De menselijke natuur is een zegen te noemen ten opzichte van het instinctieve dierbewustzijn dat niet bewust is van het feit dat hij bestaat. Dankzij dit vermogen zijn wij in staat om ons leven te veraangenamen, lief te hebben en van elkaar te leren. De keerzijde ervan is dat wij, in tegenstelling tot de dieren, ons bewust zijn dat ons leven eindig is en daarmee ongewild geconfronteerd worden met de doodsangst.
Zoals ik eerder schreef beweegt de mens zich gedurende zijn gehele leven binnen de cirkelgang van de matrix, onderworpen aan de natuurwet van geboorte – groei – bloei – aftakeling en dood.
De tegenwoordige tijd laat zien dat steeds meer mensen, als met de rug tegen de muur staande, zoeken naar houvast in het leven zelf; naar waarden en een identiteit die zich niet vernauwt tot de beperkingen van eigen cultuur, nationaliteit, geloof en milieu, maar ruimte biedt aan een meer universele identiteit en waarden.
De komst van Jezus Christus
Met de komst van Jezus Christus, nu zo’n 2000 jaar geleden, is de mensheid in een fase terecht gekomen om de volgende hersenlaag te ontvangen: de neocortex of het menselijke brein. De mens werd sindsdien toebereid om de volgende bewustzijnssprong te maken: van mens tot Mens.
In dit hersendeel zetelen o.a. het leervermogen door middel van de zintuigen en levenservaringen, de alertheid en het geheugen.
Voordat Jezus op aarde kwam was het voor de mens niet mogelijk om naar Huis terug te keren, d.w.z. het Koninkrijk der Hemelen binnen te gaan. Zij doodden Hem vanwege hun onwetendheid. Daarom riep Jezus bij Zijn sterven: “Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen!”
Nu is wereld en mensheid 2000 jaar verder, in totaal zo’n 6000 jaar sinds de jaartelling van de mens, en staan wij voor de grote oogsttijd van de mensenzielen.
Evenals het reptielengedrag alleen veranderen kan door vaak en veel herhalen, zo kan alleen een vasthoudende gedachtegang ons vast doen staan als een rots! Het veranderen van gedrag kan alleen plaatsvinden door nieuwe gedachten en gevoelens bewust en veelvuldig toe te laten: “Word opnieuw gevormd door je gedachten te vernieuwen”.
Vanuit de visie van de Bijbel is het al vele eeuwen bekend dat wij een nieuwe, bewuste opstelling moeten oefenen “om te verkrijgen hetgeen beloofd is”: toegang tot het eeuwige Koninkrijk.
Het heeft namelijk geen enkele zin om welk deel in je hersenen te negeren, te ontkennen of te onderdrukken omdat de, meestal negatieve, ervaringen die “men niet weg kan krijgen” resten nalaat in ons systeem, die het vrij doorstromen van vernieuwende energieën belemmeren. Wij kennen deze blokkades als ‘traumatische complexen’. Je kan deze kristallisaties letterlijk als een pijnscheut voelen als deze getriggerd worden.
Het oplossen van deze kristallisaties in het lichaam maakt deel uit van het omvormingsproces dat inherent is aan de filosofie van de nieuwe tijd, zodat hoogfrequente energieën ongehinderd in het bewustzijn kunnen verschijnen.
De filosofie van de nieuwe tijd
Durf te kijken naar jouw angsten die jouw leven domineren, bezie de dingen en neem waar, elke keer als een vervelende situatie of herinnering zich aan jou voordoet en loop daar niet langer voor weg.
Wanneer je uitgestoten wordt uit jouw kerk, sekte, cultuurgroep of zelfs uit jouw familie, dan bevind jij je in een gezegende situatie. Die behandeling onderging Jezus ook! Waarom ben je dan zo verdrietig? Of voel je je beledigd of ben je teleur gesteld? Ben je misschien bang om alleen te staan en jouw leven in Zijn handen te stellen, en geef je de voorkeur toch liever aan de (schijn)veiligheid van jouw groep of kerk?
Beoefen de aandacht en durf eens te kijken naar jezelf, je emoties en je motieven. In die aandacht ligt het leren; door welk deel jij je laat sturen wordt dan zichtbaar als jij eerlijk en oprecht bent.
De onverloste staat van jouw persoonlijke bewustzijn is ontstaan doordat jij jezelf hebt afgesneden van het Albewustzijn. En daardoor leef je in een wereld van angst. De filosofie van de nieuwe tijd gaat over het herstel van die verbinding. Het vereist een “herkeuring” van jouw persoonlijke visie op de gebeurtenissen, die in de wereld en in de maatschappij en bovenal in jouzelf plaatsvinden.